ما حرف ملامت همه از سینه از اهلی شیرازی غزل 1103

1 ما حرف ملامت همه از سینه بشستیم با دشمن و با دوست دل از کینه بشستیم

2 تا برق رخ ساقی ما در قدح افتاد دست از خود و از خرقه پشمینه بشستیم

3 المنه لله که بیک جرعه وصلت درد از دل و دل از غم دیرینه بشستیم

4 گر داشت دل ما قدری گرد کدورت بازآی که ما گرد ز آیینه بشستیم

5 پرخون مکن از زخم ستم سینه اهلی اکنون که بصد خون جگر سینه بشستیم

6 در ظلمتی که خضر بامید میرود ما هم امیدوار ببرق هدایتیم

7 اهلی طمع بخرمن عالم نمیکنیم ما خوشه چین خرمن شاه ولایتیم