ماییم که در دیر خرابات از اهلی شیرازی غزل 967

1 ماییم که در دیر خرابات مقیمیم دیرینه دیریم و ز رندان قدیمیم

2 خلق کرم پیر مغان دام ره ماست حقا که سگ و بنده آن خلق کریمیم

3 ای یوسف جان چشم همه بر گل وصلت ماییم که از باغ تو قانع به نسیمیم

4 ترسا بچگان با همه علم و هنر ما با ما ننشینند که ما بی زر و سیمیم

5 نقد دو جهان داو تو کردیم چو اهلی ما همچو حریفان نه زبون طبع و لییمیم