1 ما در این شهر پای بند توایم عاشق قامت بلند توایم

2 مرده آن دهان چون پسته کشته آن لب چو قند توایم

3 می دوانی و می کشی ما را چون بدیدی که در کمند توایم

4 ای جفا بر دلم پسندیده دوستی بود، ار سپند توایم

5 گو رفیقان، سفر کنید که ما نتوانیم، پای بند توایم

6 گذری می کن، ار طبیب منی آتش می نه، ار سپند توایم

7 باز پرسی تو حال خسرو را تا چه غایت نیازمند توایم