ز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2679

1 ز ما برگشتی و با گل فتادی دو چشم خویش سوی گل گشادی

2 ز شرم روی ما گل از تو بگریخت ز گل واگشتی این جا سر نهادی

3 نهادی سر که پای من ببوسی نیابی بوسه گل را بوسه دادی

4 بدان لب‌ها که بوی گل گرفته‌ست نیابی بوسه گر چه اوستادی

5 برای رفع بویش این دو لب را همی‌مالم به خاکت من ز شادی

6 کجا بردارم این لب از تو ای خاک ولی فتنه تویی گل را تو زادی

7 تو آن خاکی که از حق لطف دزدی تو دزدی و مریدی و مرادی