1 پوشیده پرده گر دوست روی سیاه ما را رنگ خجالت آورد بر رو گناه ما را

2 پیری خلاص میکرد ما را از روی عالم گر سنگ ره نمیشد عینک نگاه ما را

3 گر برنشد چراغم ای دل خورم چرا غم؟ نگرفته است از دست کس شمع آه ما را

4 آورد رو بهرکس کردند پشت بر وی گویا نمی شناسد دل قبله گاه ما را

5 ما شاه ملک فقریم از ما حذر کن ای خصم چون شعله کس ندیده است پشت سپاه ما را

6 غیر از زلال اخلاص با جمله دشمن و دوست آبی نبوده هرگز در زیر کاه ما را

7 گردید پرده ما را بر عیب خودنمایی بر ما بسی است منت روز سیاه ما را