از جهان چون لاله داغت از اهلی شیرازی غزل 1121

1 از جهان چون لاله داغت ایسهی قد میبریم از ازل آورده ایم این داغ و با خود میبریم

2 میرویم ازین چمن با دست خالی همچو گل داغ دل کاورده ایم اینجا یکی صد میبریم

3 جان من با عاشقان گر بد کنی نیکو بود با رقیبان گر نکویی میکنی بد میبریم

4 ساقیا از غمزه ما را می بحد خود بده ورنه عیب ما مکن گر مستی از حد میبریم

5 غلغل عیش حریفان است در طاس فلک ما همین درد سر از طاق زبرجد میبریم

6 غم مخور اهلی که آخر در حریم وصل دوست ره بیمن دولت آل محمد میبریم

7 همه حیران جمال تو و من چون اهلی زنده چون مانده ام از هجر تو حیران خودم