1 ما را به درِ دوست گشاد از هوس خویش وقتی ست که دارد سگ آن کوی کس خویش

2 تا کی برِ آن روی بلافی گل رعنا؟ بگذار دو رویی و نگر پیش و پس خویش

3 غم نیست که نزدیک بلاییم ولیکن فریاد که دوریم ز فریاد رس خویش

4 افسرده حریف سخن سوختگان نیست زنهار تو ضایع مکن ای نی نفس خویش

5 باز آن دهن تنگ چه پوشی ز خیالی پنهان چه کنی تنگ شکر از مگس خویش