1 ما دل به تو دادیم و کمِ خویش گرفتیم ترک همه گفتیم و تو را پیش گرفتیم

2 از غمزه کمان گوشهٔ ابروی تو ما را هر تیر که زد بر جگر ریش گرفتیم

3 کردیم ز تیر تو حذر به که نگیری بر کردهٔ ما عیب که بر خویش گرفتیم

4 دل عاقبت از شوق کمانخانهٔ ابرو قربان شد و ما نیز همین کیش گرفتیم

5 آزاده ز شاهیّ دو کونیم خیالی ز آن روز که خود را چو تو درویش گرفتیم