غرق دریاییم و ما از شاه نعمت‌الله ولی غزل 526

1 غرق دریاییم و ما را موج دریا می‌کشد آبرو می‌بخشد و ما را به مأوا می‌کشد

2 عشق هرجایی است ما هم در پی او می‌رویم او به هرجا می‌رود ما را به هرجا می‌کشد

3 در ازل بالانشین بودیم گویا تا ابد جذبهٔ او می‌کشد ما را به بالا می‌کشد

4 ساغر گیتی‌نما پر می به رندان می‌دهد خاطر مستانهٔ رندان ما را می‌کشد

5 با سر زلفش در افتادیم و سودایی شدیم دل به دست زلف او دادیم و دریا می‌کشد

6 خاک پایش توتیای دیدهٔ بینای ماست از برای روشنی در چشم بینا می‌کشد

7 در کش خود می‌کشد ما را به صد تعظیم و ناز این کشاکش خوش بود چون سید ما می‌کشد