ما خاک ترا به آب زمزم ندهیم از مولانا رباعی 1309

1 الا فی‌الغشق تشریفی و عیدی تعالوا نحو عشق منستزید

2 دعانا من تعالی عن حدود نجی‌المحدود بالعین الحدید

1 همه بازان عجب ماندند در آهنگ پروازم کبوتر همچو من دیدی که من در جستن بازم

2 به هر هنگام هر مرغی به هر پری همی‌پرد مگر من سنگ پولادم که در پرواز آغازم

1 اندر دل من درون و بیرون همه او است اندر تن من جان و رگ و خون همه اوست

2 اینجای چگونه کفر و ایمان گنجد بی‌چون باشد وجود من چون همه اوست

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد