زان مرهم دل غیر دل ریش از اهلی شیرازی غزل 1102

1 زان مرهم دل غیر دل ریش ندیدیم هرچند که دیدیم ازین پیش ندیدیم

2 منصور هم از دار نمایش غرضش بود مردی که بپوشد هنر خویش ندیدیم

3 هرچند که گشتیم چو مجنون ز پی یار یاری بجز از سایه خود بیش ندیدیم

4 بر چرخ منه نام مروت که ز خوانش جز خون جگر قسمت درویش ندیدیم

5 باور که کند درد تو اهلی که توگویی از نوش لبان فایده جز نیش ندیدیم

6 جفا کش همه خلقیم و دست ما کوتاه نمیرسد بگریبان کس بدامن هم

7 چراغ اهلی دلخسته برفروز از وصل که جان چو شمع گدازد ز فرقت و تن هم