نصیب ما نشد از وصل یار جز از اهلی شیرازی غزل 410

1 نصیب ما نشد از وصل یار جز غم هیچ بوعده یی ز دهانش خوشیم آنهم هیچ

2 بیا که تجربه کردیم و غیر دیدن تو جراحت دل ما را نبود مرهم هیچ

3 ببوسه یی دل بیچاره یی بدست آور کزان شکر که تو داری نمیشود کم هیچ

4 تو نوبهار دل و جان عاشقی بازآ که در جهان نتوان یافت بی تو خرم هیچ

5 ز بزم ما شرف صحبت تو مقصودست بهشت اگرنه مشرف بود به آدم هیچ

6 بیار باده بگو باد برد عالم را که پیش همت اهلی است هردو عالم هیچ