1 ما شیشه ناموس به میخانه شکستیم پیمان دو عالم به دو پیمانه شکستیم

2 اول چه حکیمانه ره توبه گرفتیم آخر که شکستیم چه رندانه شکستیم

3 بستیم ز تعلیم خرد نخل امیدی آنهم بمراد دل دیوانه شکستیم

4 باشد که دل دوست نرنجد که غمی نیست گر در نظر مردم بیگانه شکستیم

5 مردیم ز غم اهلی و بستیم زبان را برخیز که هنگامه افسانه شکستیم