1 می خور که ز دل کثرت و قلت ببرد و اندیشه هفتاد و دو ملت ببرد

2 پرهیز مکن ز کیمیایی که از او یک جرعه خوری هزار علت ببرد

1 لب بر لب کوزه بردم از غایت آز، تا زو طلبم واسطهٔ عمرِ دراز،

2 لب بر لب من نهاد و می‌گفت به راز: می خور، که بدین جهان نمی‌آیی باز!

1 آن قصر که با چرخ همیزد پهلو بر درگه آن شهان نهادندی رو

2 دیدیم که بر کنگره‌اش فاخته‌ای بنشسته همی گفت که کوکوکوکو

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.