ما ساقی سرمست از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1206

1 ما ساقی سرمست خرابات جهانیم سلطان سراپردهٔ میخانهٔ جانیم

2 ما آب حیاتیم که از جوی وجودیم ما گوهر روحیم که در جسم روانیم

3 جامیم و شرابیم به معنی و به صورت گنجیم و طلسمیم و هویدا و نهانیم

4 این حرفه که معشوق خود و عاشق خویشیم هر چیز که ما طالب آنیم همانیم

5 گرچه نگرانند به ما خلق جهانی در آینهٔ خویش به خود ما نگرانیم

6 بی زهد توانیم که عمری به سر آریم بی جام می عشق زمانی نتوانیم

7 آوازه درافتاد که ما مست خرابیم والله به سر سید عالم که چنانیم