بنده ایم و عابد از شاه نعمت‌الله ولی غزل 339

1 بنده ایم و عابد و معبود اوست بلکه معدومیم ما موجود اوست

2 گر کسی راهست مقصودی دگر عارفان را از همه مقصود اوست

3 جود او بخشید عالم را وجود نیک دریابش که عین جود اوست

4 این و آن نقش خیالی بیش نیست آنکه هست و باشد و هم بود اوست

5 سر نهاده پیش او بر خاک راه ساجدیم و حضرت مسجود اوست

6 حکم میخانه به ما انعام کرد آنکه ما را این عطا فرمود اوست

7 نعمت الله جان به جانان داد و رفت نزد یاران عاقبت محمود اوست