دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 249

1 دل بر ما شدست دلبر ما گل ما بی‌حدست و شکر ما

2 ما همیشه میان گلشکریم زان دل ما قویست در بر ما

3 زهره دارد حوادث طبعی که بگردد بگرد لشکر ما

4 ما به پر می‌پریم سوی فلک زانک عرشیست اصل جوهر ما

5 ساکنان فلک بخور کنند از صفات خوش معنبر ما

6 همه نسرین و ارغوان و گلست بر زمین شاهراه کشور ما

7 نه بخندد نه بشکفد عالم بی نسیم دم منور ما

8 ذره‌های هوا پذیرد روح از دم عشق روح پرور ما

9 گوش‌ها گشته‌اند محرم غیب از زبان و دل سخنور ما

10 شمس تبریز ابرسوز شدست سایه‌اش کم مباد از سر ما