خوشیم با ستم و محنتی که از اهلی شیرازی غزل 1347

1 خوشیم با ستم و محنتی که میخواهی سگ توییم بهر صورتی که میخواهی

2 زمانه خصم و اجل در کمین تو هم برخیز که نیست بهتر ازین فرصتی که میخواهی

3 دلا مجوی ازین بحر قطره رحمت که زحمت تو بود رحمتی که میخواهی

4 به یاد لعل لبش خون ز دیده بار که بخت بخون دل دهد آنشربتی که میخواهی

5 بهشت، صحبت حوری وشان بود ایشیخ ز در درآ و به بین جنتی که میخواهی

6 براه کعبه چه حاجت که خونخوری اهلی ز کوی میکده جو حاجتی که میخواهی