مائیم و عشق و کنج خرابات از خواجوی کرمانی غزل 498

1 مائیم و عشق و کنج خرابات و روی یار ساقی ز جام لعل لبت باده‌ای بیار

2 چون بر دوام دور زمان اعتماد نیست این پنج روز غایت مقصود دل شمار

3 برخیز تا بعزم تفرج برون رویم زین تنگنای خانه بصحرای لاله زار

4 کز بوستان دمید چو بر خد دلبران برگ بنفشه برطرف سرو جویبار

5 بستان اگر چه جای نشاطست و خرمی خرم مشو درو که ز دوران روزگار

6 هر سنبلی ز زلف نگاریست لاله رخ هر لاله‌ای ز خون جوانیست شهریار

7 خواجو ز دور چرخ چو امروز فرصتست دریاب جام بادهٔ صافی و روی یار