همیشه در فراقت با از امیرخسرو دهلوی غزل 1245

1 همیشه در فراقت با دل افگار می گریم غمت را اندکی می گویم و بسیار می گریم

2 شبی کاندر حریمت ره نمی یابم به صد زاری به حسرت می نشینم در پس دیوار می گریم

3 اگر مردم به مستی، گاه گاهی گریه ای دارند چه حال است این که من هم مست و هم هشیار می گریم؟

4 گهی در خلوت تاریک از هجر تو می نالم گهی در فرقتت در کوچه و بازار می گریم

5 چه سوز است این نمی دانم به جان خسرو مسکین؟ که چون ابر بهار اندر سر کهسار می گریم