بُوَد آیا که درِ میکده‌ها بگشایند
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 بُوَد آیا که درِ میکده‌ها بگشایند گره از کارِ فروبستهٔ ما بگشایند
2 اگر از بهرِ دلِ زاهدِ خودبین بستند دل قوی دار که از بهرِ خدا بگشایند
3 به صفایِ دلِ رندانِ صَبوحی زدگان بس درِ بسته به مِفْتاحِ دعا بگشایند
4 نامهٔ تَعزیَتِ دختر رَز بِنْویسید تا همه مُغبَچِگان زلفِ دوتا بگشایند
5 گیسوی چنگ بِبُرّید به مرگِ مِیِ ناب تا حریفان همه خون از مژه‌ها بگشایند
6 درِ میخانه ببستند خدایا مپسند که درِ خانهٔ تزویر و ریا بگشایند
7 حافظ این خرقه که داری تو ببینی فردا که چه زُنّار ز زیرش به دَغا بگشایند
معنی شعر:
خیلی ناامید و افسرده هستی خالصانه و خاضعانه دست نیاز بر آستان خداوند دراز کن و از او بخواه که گره از کار فروبسته ات بگشاید. از دادن صدقه غافل مشو و از دورویی و ریا و نفاق دوری کن.
ادامه توضیحات شاعر