گرمی کوثر بدان لبهای خندان از اهلی شیرازی غزل 735

1 گرمی کوثر بدان لبهای خندان داده اند جرعه دردی بما هم دردمندان داده اند

2 آنهمه خوبی که یوسف داشت در مصر جمال از ملاحت دلبر مارا دو چندان داده اند

3 شاخ گل میافتد از رشک سهی قدان بخاک کاینهمه شوخی باین بالا بلندان داده اند

4 پیش آن مژگان ساحر سامری گوساله است بازی صد سامری آن چشم بندان داده اند

5 آب چشم و آتش آ]م نگیرد در دلش چون کنم کاو را دل سختی چو سندان داده اند

6 ازغم هجران بمردن رست جان و خرم است چون کسی کاو را خلاص از بند و زندان داده اند

7 رفت اهلی از جهان چونشمع خندان لب برون جان بجانان عاشقان سرمست و خندان داده اند