1 وادی مجنون و شان، عالم آزادی است از همه غم رسته است هر که درین وادی است

2 مرد ره عشق را از غم و شادی چه فکر مرد نیی گر ترا فکر غم و شادی است

3 بامی همچون چراغ ظلمت غم باک نیست گم نشود هر کرا پیر مغان هادی است

4 نسبت موی ترا باد بسنبل چو کرد هیچ پریشان مشو کاین سخن بادی است

5 گو بنشین و مبر سعی ره کعبه هیچ هر که ز کم همتی در غم بی زادی است

6 اهلی، اگر چشم یار خانه مردم کند وای بر آن خانه یی کش دل آبادی است