تا به کی چشم تو جز غارت از خیالی بخارایی غزل 132

1 تا به کی چشم تو جز غارت دین‌ها نکند گویَش از جانب ما تا دگر این‌ها نکند

2 سر شوریده به پایت نرسد تا فلکش بر سرِ راه تو یکسان به زمین‌ها نکند

3 چشمت از شیشهٔ دل‌ها شکند باکی نیست که تواند که چنان مست چنین‌ها نکند

4 رو به صرّاف خرد خاتم یاقوت نمای تا به جز مِهرِ تو را مُهر نگین‌ها نکند

5 تکیه بر منبر و محراب کند زاهد شهر مستِ جام کرمت تکیه بر این‌ها نکند

6 گوشه‌ای گیرد از ایّام خیالی اگرش چشم شوخ تو به هر گوشه کمین‌ها نکند