ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2332

1 ای آنک تو را ما ز همه کون گزیده بگذاشته ما را تو و در خود نگریده

2 تو شرم نداری که تو را آینه ماییم تو آینه ناقص کژشکل خریده

3 ای بی‌خبر از خویش که از عکس دل تو بر عارض جان‌ها گل و گلزار دمیده

4 صد روح غلام تو تو هر دم چو کنیزک آراسته خود را و به بازار دویده

5 بر چرخ ز شادی جمال تو عروسی است ای همچو کمان جان تو در غصه خمیده

6 صد خرمن نعمت جهت پیشکش تو وز بهر یکی دانه در این دام پریده

7 ای آنک شنیدی سخن عشق ببین عشق کو حالت بشنیده و کو حالت دیده

8 در عشق همان کس که تو را دوش بیاراست امشب تو به خلوتگه عشق آی جریده

9 چون صبر بود از شه شمس الحق تبریز ای آب حیات ابد از شاه چشیده