در زیر زلف روی تو چون گل از اهلی شیرازی غزل 306

1 در زیر زلف روی تو چون گل شکفته است گل بین که زیر سایه سنبل شکفته است

2 مشکل که از رخ تو کسی را گل مراد در باغ آرزو بتخیل شکفته است

3 بس نیست داغهای توام بر جگر که باز هر روز از زمانه صدم گل شکفته است

4 ظلم است چشم مردم بیدرد بر گلی کان گل ز آب دیده بلبل شکفته است

5 هرگه صبوح کرده بگلشن گذشته یی گل پیش عارضت بتامل شکفته است

6 بلبل چو غنچه تنگدل از بی نوایی است گل را رخ از نشاط تجمل شکفته است

7 اهلی، صبور باش که از گلشن مراد گلهای عاشقان بتحمل شکفته است