1 پوپک دیدم به حوالی سرخس بانگک بر برده به ابر اندرا

2 چادرکی دیدم رنگین برو رنگ بسی گونه بر آن چادرا

1 به سرای سپنج مهمان را دل نهادن همیشگی نه رواست

2 زیر خاک اندرونت باید خفت گر چه اکنونت خواب بر دیباست

1 گر نعم‌های او چو چرخ دوان همه خوابست و خواب بادفره

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار