ای دو چشم خوش پر خواب از خواجوی کرمانی غزل 562

1 ای دو چشم خوش پر خواب تو درخوابی خوش وی دو زلف کژ پر تاب تو درتابی خوش

2 خفته چون چشم تو در هرطرفی بیماری وانگه از قند تو درحسرت جلابی خوش

3 همچو زلف سیه و روی جهان افروزت نتوان دید شبی تیره و مهتابی خوش

4 نرگست فتنهٔ هر گوشه نشینست مقیم خوابگه ساخته بر گوشهٔ محرابی خوش

5 تا برفت از نظرم چشم خوش پرخوابت در شب هجر نکردم نفسی خوابی خوش

6 بجز از مردم چشمم که بخونم تشنه‌ست بیتو برلب نچکاندست کسم آبی خوش

7 گوش کن شرح شرف نامهٔ مهر از خواجو زانکه باشد صفت مهر رخت بابی خوش