دو رنگی، شیوه اهل زمانه از واعظ قزوینی غزل 179

1 دو رنگی، شیوه اهل زمانه است در آیین دویی، هر کس یگانه است

2 بهم چون بافت مهمان همچو زنجیر نه مهمانخانه، آن زنجیر خانه است

3 بر بیداربختان حرف دنیا سراسر خواب غفلت را فسانه است

4 براه دین برای توسن نفس رگ غیرت تو را، چون تازیانه است

5 غرور آرد، چو نعمت گشت افزون که سرکش خوشه از بالای دانه است

6 کلام عشق واعظ، از زبان نیست که این حرف آتش دل را زبانه است