ای دو عالم پرتوی از روی از عطار نیشابوری غزل 698

1 ای دو عالم پرتوی از روی تو جنت الفردوس خاک کوی تو

2 صد جهان پر عاشق سرگشته را هیچ وجهی نیست الا روی تو

3 صد هزارن قصه دارم دردناک دور از روی تو با هر موی تو

4 کور باید گشت از دید دو کون تا توان کردن نگاهی سوی تو

5 یافت هندوخان لقب بر خوان چرخ ترک گردون تا که شد هندوی تو

6 پشت صد صد پهلوان می‌بشکند تیر یک یک غمزهٔ جادوی تو

7 دی مرا خواندی به تیر غمزه پیش تا کمان بر زه کنم ز ابروی تو

8 خود سپر بفکندم و بگریختم کان کمان هم هست بر بازوی تو

9 نه ز تو بگریختم از بیم سنگ زانکه دیدم سنگ در پهلوی تو

10 شد زبان در وصف تو عطار را درفشان چون حلقهٔ لؤلؤی تو