روی خود را به نور از شاه نعمت‌الله ولی غزل 673

1 روی خود را به نور دل بنمود نظری خوش به چشم ما فرمود

2 ساقی ما چو رند مستی دید می خمخانه را به ما پیمود

3 دل ما را به لطف خود بنواخت رحمتی هم به جای خود فرمود

4 آتشی رو نمود موسی را در حقیقت اله موسی بود

5 در میخانهٔ همه عالم ساقی ما به روی ما بگشود

6 دُرد دردش دلی که نوش نکرد درد او را کجا بود بهبود

7 جان عارف فدای سید باد که دل عارفان از او آسود