تعالی الله، چه دولت از امیرخسرو دهلوی غزل 1142

1 تعالی الله، چه دولت داشتم دوش که بود آن بخت بیدارم در آغوش

2 چو در گرد سر خود گشتنم داد ز شادی پای خود کردم فراموش

3 دران چشمی که نی خفته نه بیدار نه بیهش بودم از بودن نه باهوش

4 خوش آن حالت که گاه گفتن راز دهانم بود نزدیک بناگوش

5 چه سودا می پزی، ای جان شیرین؟ مگس خفته چه بیند شربت نوش؟

6 دو سه بار، ای خیال یار، با من بگو خوابی که دیده ستم شب دوش

7 سیه پوشیده رخسارش کنون، چشم! زیم من هم به حق آن سیه پوش

8 گویم حال خود با کس که قصاب به قصد گردن است و گشته خاموش

9 فغان خسروست از سوزش دل بنالد دیگ چون زآتش کند جوش