1 امروز بت خندان می‌بخش کند خنده عالم همه خندان شد بگذشت ز حد خنده

2 پیوسته حسد بودی پرغصه ولیک این دم می‌جوشد و می‌روید از عین حسد خنده

3 در من بنگر ای جان تا هر دو سلف خندیم کان خنده بی‌پایان آورد مدد خنده

4 بربسته و بررسته غرقند در این رسته تا با همگان باشد از عین ابد خنده

5 تا چند نهان خندم پنهان نکنم زین پس هر چند نهان دارم از من بجهد خنده

6 ور تو پنهان داری ناموس تو من دانم کاندر سر هر مویت درجست دو صد خنده

7 هر ذره که می‌پوید بی‌خنده نمی‌روید از نیست سوی هستی ما را کی کشد خنده

8 خنده پدر و مادر در چرخ درآوردت بنمود به هر طورت الطاف احد خنده

9 آن دم که دهان خندد در خنده جان بنگر کان خنده بی‌دندان در لب بنهد خنده