تا دست بر اسباب سلامت از اهلی شیرازی غزل 1297

1 تا دست بر اسباب سلامت نفشانی از دامن خود گرد ملامت نفشانی

2 چون نقد روان میرود از دست تو ایدل حیفست که بر آن قد و قامت نفشانی

3 زاهد مزن اینطعنه که در پای جوانان سرمایه پیری بغرامت نفشانی

4 ای دیده مشو خیره بخورشید جمالش تا هر طرفی اشک ندامت نفشانی

5 اهلی تو چنان سوخته گلخن عشقی کاین گرد غم از خود بقیامت نفشانی