به انگشتان پا از ایرج میرزا ابیات پراکنده 17

1 قمر آن نیست که عاشق بَرَد از یاد او را یادش آن گُل که نه از کف ببَرَد باد او را

2 ملَکی بود قمر پیشِ خداوند عزیز مرتعی بود فلک خرّم و آزاد او را

1 ای سیه‌چشم چه دیدی تو از این دیده گناه که نگاهت چو کنم خیره کنی چشم سیاه

2 هرکسی با کس در کوچه شود رویاروی همه را چشم فُتَد بر رخ هم خواه نخواه

1 تو عارف واقعا گوساله بودی که از من این سفر دوری نمودی

2 مگر کون قحط بود اینجا قلندر که ترسیدی کنم کون ترا تر

1 ای خایه به دست تو اسیرم بنموده‌ای از جماع سیرم

2 دستم نشود به تخم کَس بند تا باد تو کرده دست گیرم

1 آب حیات است پدر سوخته حَبِّ نبات است پدر سوخته

2 وه چه سیه چرده و شیرین لب است چون شکلات است پدر سوخته