1 تا دم باد صبا بگشا دست گرهی از دل ما بگشا دست

2 هر فتوحی که جهانراست ز گل همه از باد هوا بگشادست

3 نقش بدان چمن را همه کار ار نفسهای صبا بگشادست

4 لاله پنداری عطّار بهار نافۀ مشک خطا بگشادست

5 میزبا نیست چمن خندان روی غنچه زان بند قبا بگشادست

6 دل سوسن ز که آزرده شدست که زبانرا بجفا بگشادست

7 از تهی دستی، بیچاره چنار دست خواهش چو گدابگشادست

8 تا گلش خردکی زر بخشد پنجه پیشش بدعا بگشادست

9 ابر را گر نه برو دل سوزست آبش از دیده چرا بگشادست؟