بدان ورق که صبا در کف از خواجوی کرمانی غزل 245

1 بدان ورق که صبا در کف شکوفه نهاد بدان عرق که سحر بر عذار لاله فتاد

2 بدان نفس که نسیم بهار چهره گشای نقاب نسترن و گیسوی بنفشه گشاد

3 ببرد باری خاک و بحدت آتش به نقش بندی آب و بعطر سائی باد

4 به سحر نرگس جادوی دلبر کشمیر به چین سنبل هندوی لعبت نوشاد

5 به تاب طره لیلی و شورش مجنون به شور شکر شیرین و تلخی فرهاد

6 به قامت تو که شد سرو سرکشش بنده به خدمت تو که از بنده گشته‌ئی آزاد

7 به نیم‌شب که مرا همزبان شود خامه بصبحدم که مرا همنفس بود فریاد

8 به اشک من که زند دم ز مجمع البحرین بچشم من که برد آب دجلهٔ بغداد

9 که آن چه در غم هجر تو می‌کشد خواجو گمان مبر که بصد سال شرح شاید داد