به بزمگاه صبوحی کنون از خواجوی کرمانی غزل 570

1 به بزمگاه صبوحی کنون به مجلس خاص حیات‌بخش بود جام می به حکم خواص

2 ز شوق مجلس مستان نگر به بزم افق که زهره نغمه‌سرای است و مشتری رقاص

3 بسوز مجمر عود ای مقیم خلوت انس بساز بزم صبوح ای ندیم مجلس خاص

4 بگو که فاتحهٔ باب صبح‌خیزان را سپیده‌دم بدمد حرزی از سر اخلاص

5 تو از جراحت دل‌های خسته نندیشی که در ضمیر نیاری که الجروح قصاص

6 محب روی تو رویم نمی‌تواند دید که گفته‌اند که القاص لا یحب القاص

7 نه در جمال تو مشتاق را مجال نظر نه از کمند تو عشاق را امید خلاص

8 ز قید عشق تو می‌خواستم که بگریزم گرفت پیش ره اشکم که لات حین مناص

9 غریق لجهٔ دریای عشق شد خواجو ولی چو دُر به کف آرد چه غم خورد غواص