1 به فر دولت گیتی فروز شاه شجاع که با کسم نبود بهر مال و جاه نزاع

2 بیار می که چه خورشید مشغل افروزد رسد به کلبه درویش نیز فیض شعاع

3 صراحتی و حریفی خوشم زدنیا بس که غیر از این همه اسباب تفرقست و صداع

4 برو ادیب به جامی بدل کن این شفقت که من غلام مطیعم نه پادشاه مطاع

5 ز مسجدم به خرابات می‌فرستد عشق حریف باده رسید ای رفیق توبه وداع

6 هنر نمی خرد ایام غیر از اینم نیست کجا روم به تجارت بدین کساد متاع

7 ز زهد حافظ و طامات او ملول شدم بساز رود و غزل خوان که می روم به سماع