1 تا دیده در جمال تو دیدن گرفته است خونابه ها ز چشم چکیدن گرفته است

2 مهر و مه است در نظرم کم ز ذره ای تا خاک آب دیده کشیدن گرفته است

3 چون کرده ایم نسبت گل با جمال او دل هم ز شوق جامه دریدن گرفته است

4 کی پند و اعظم بنشیند به گوش دل گوشم که خواری تو شنیدن گرفته است

5 در جان هزار گونه جراحت پدید شد لب را به قهر ما چو گزیدن گرفته است

6 دل را هوای شربت و آب زلال نیست در عاشقی چو زهر چشیدن گرفته است

7 تا گفته ای که جانب خسرو همی روم اشکش ز دیده پیش دویدن گرفته است