به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2682

1 به بخت و طالع ما ای افندی سفر کردی از این جا ای افندی

2 چراغم مرد و دودم رفت بالا دو چشمم ماند بالا ای افندی

3 زمین تا آسمان دود سیاه‌ست سیه پوشید سودا ای افندی

4 در این عالم مرا تنها تو بودی بماندم بی‌تو تنها ای افندی

5 کجا بختی که اندر آتش تو ببیند حال ما را ای افندی

6 همی‌گویم افندی ای افندی جوابم گوی و بازآ ای افندی

7 چه بازآیم چه گویم من که رفتم ورای هفت دریا ای افندی

8 چه حیران و چه دشمن کام گشتم تو رحمت کن خدایا ای افندی

9 همی‌ترسم که تا آن رحمت آید نماند بنده برجا ای افندی

10 تتیپایش افندی این چه کردی تتیپا ثا تتیپا ای افندی