تا دل من راه جانان بازیافت از عطار نیشابوری غزل 128

1 تا دل من راه جانان بازیافت گوهری در پردهٔ جان بازیافت

2 دل که ره می‌جست در وادی عشق خویش را گم کرد ره زان بازیافت

3 هر که از دشورای هستی برست آنچه مقصود است آسان بازیافت

4 یک شبی درتاخت دل مست و خراب راه آن زلف پریشان بازیافت

5 چون به تاریکی زلفش راه برد زنده گشت و آب حیوان بازیافت

6 آفتاب هر دو عالم آشکار زیر زلف دوست پنهان بازیافت

7 آنچه خلق از دامن آفاق جست او نهان سر در گریبان بازیافت

8 می‌ندانم تا ز جان برخورد نیز آنکه روی و زلف جانان بازیافت

9 هر که زلفش دید کافر شد به حکم وانکه درویش دید ایمان بازیافت

10 طالب درد است عطار این زمان کز میان درد درمان بازیافت