تا به جان از جلال الدین محمد مولوی غزل 1756

1 تا به جان مست عشق آن یارم سرده باده‌های انوارم

2 هر دمی گر نه جان نو دهدم ای دل از جان خویش بیزارم

3 گرد آن مه چو چرخ می گردم پس دگر چیست در زمین کارم

4 بر سر کارگاه خوبی بود سوزنش کرده‌ست چون تارم

5 سوزنم چنگ شد از او در تار تا به آواز زیر می زارم

6 تا من این کارگاه عالم را کو حجاب حق است بردارم

7 تا بسوزم حجاب غفلت و خواب ز آتش چشم‌های بیدارم

8 تا بیابم ز شمس تبریزی صحت این ضمیر بیمارم