تدبیر کند از جلال الدین محمد مولوی غزل 647

1 صوفیی در خانقاه از ره رسید مرکب خود برد و در آخر کشید

2 آبکش داد و علف از دست خویش نه چنان صوفی که ما گفتیم پیش

1 از علی آموز اخلاص عمل شیر حق را دان مطهر از دغل

2 در غزا بر پهلوانی دست یافت زود شمشیری بر آورد و شتافت

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد