تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2999

1 تا چند از فراق مرا کار بشکنی زاریم نشنوی و مرا زار بشکنی

2 دستم شکست دست فراقت ز کار و بار دانستمی دگر به چه مقدار بشکنی

3 هین شیشه باز هجر رسیدی به سنگلاخ کاین شیشه‌ام تنک شد هشدار بشکنی

4 زین سنگلاخ هجر سوی سبزه زار وصل گر زوترک نرانی ناچار بشکنی

5 خونم فسرده شد به دل اندر چو ناردانگ خونش چنین دود چو دل نار بشکنی

6 باری چو بشکنی دل پرحسرت مرا در وصل روی دلبر عیار بشکنی

7 مخدوم شمس دین که شهنشاه بینشی کز یک نظر دو صد دل و دلدار بشکنی

8 تبریز از تو فخر به اینت مسلم است صد تاج را به ریشه دستار بشکنی