تند خویی مرد را بیقدر در از واعظ قزوینی غزل 317

1 تند خویی مرد را بیقدر در عالم کند باده از جوشیدن بسیار، خود را کم کند

2 سر برون آورد عکس از روزن آیینه گفت: فیض صحبت میتواند سنگ را آدم کند!

3 قامت از پیری نگردد اهل غیرت را دوتا پشت مردان را، تواضع پیش دونان خم کند

4 بسکه ترسیده است چشمم، ز آشناییهای خلق آشنایی زخم من مشکل که با مرهم کند

5 پاک بینی شیوه خود کن، که فیض چشم پاک در سرای خسروان آیینه را محرم کند

6 نیست سست و سخت دنیا قابل شادی و غم واعظ ما گریه بر خود، خنده بر عالم کند