آن هفت خطی که برنگارند از ادیب فراهانی مقطع 243

1 زاد فی الطنبور اخری نغمه یعنی ز نو مردم تبریز لحنی ساختند اندر رباب

2 چند تن اهریمن آسا در لباس مردمان کادمی صورت بدند اما بسیرت چون دواب

1 چو بخت خفت و قضا چیره تیره شد اختر زبون و زرد شود آب فضل و برگ هنر

2 همی گذارد دانا برون ز حکمت پای همی فرازد عاقل جدا ز فکرت سر

1 خجسته بادا بر آفتاب کشور جود صباح فرخ میلاد بهترین مولود

2 در این همایون جشن و در این مبارک عید نشاط باید بر رغم دشمنان حسود