ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2959

1 ای آنک جمله عالم از توست یک نشانی زخمت بر این نشانه آمد کنون تو دانی

2 زخمی بزن دگر تو مرهم نخواهم از تو گر یک جهان نماند چه غم تو صد جهانی

3 در شرح درنیایی چون شرح سر حقی در جان چرا نیایی چون جان جان جانی

4 ماییم چون درختان صنع تو باد گردان خود کار باد دارد هر چند شد نهانی

5 زان باد سبز گردیم زان باد زرد گردیم گر برگ را بریزی از میوه کی ستانی

6 در نقش باغ پیش است در اصل میوه پیش است تو اولین گهر را آخر همی‌رسانی

7 خواهم که از تو گویم وز جز تو دست شویم پنهان شوی و ما را در صف همی‌کشانی