این کوزه که آبخوارهٔ از خیام نیشابوری رباعی 16

1 تا چند اسیر عقل هر روزه شویم در دهر چه صد ساله چه یکروزه شویم

2 در ده تو بکاسه می از آن پیش که ما در کارگه کوزه‌گران کوزه شویم

1 می لعل مذاب است و صراحی کان است جسم است پیاله و شرابش جان است

2 آن جام بلورین که ز می خندان است اشکی است که خون دل در او پنهان است

1 ایدل تو به اسرار معما نرسی در نکته زیرکان دانا نرسی

2 اینجا به می لعل بهشتی می ساز کانجا که بهشت است رسی یا نرسی

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد