این از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 68

1 این حدیثش همچو دودست ای اله دست گیر ار نه گلیمم شد سیاه

2 من به حجت بر نیایم با بلیس کوست فتنهٔ هر شریف و هر خسیس

3 آدمی کو علم الاسما بگست در تک چون برق این سگ بی تکست

4 از بهشت انداختش بر روی خاک چون سمک در شست او شد از سماک

5 نوحهٔ انا ظلمنا می‌زدی نیست دستان و فسونش را حدی

6 اندرون هر حدیث او شرست صد هزاران سحر در وی مضمرست

7 مردی مردان ببندد در نفس در زن و در مرد افروزد هوس

8 ای بلیس خلق‌سوز فتنه‌جو بر چیم بیدار کردی راست گو